مهربان زیبا

من تازه از طریق خاله منا با نی نی وبلاگ آشنا شدم.خوشم اومدوحالا تصمیم دارم برات بنویسم .همه چیزو.این چقدر مهربونی به همون اندازه هم شیطونی بل بل زبونی و خلاصه کلی از این حرفا.امیدوارم وقتی بزرگ شدی خوشت بیاد.من توی این سه سال فرازو نشیب زیادی طی کردم اگر چه سخت بود ولی سپری شد .خیلی روز ها تنها با تو بودم و هیچ کس سراغی از ما نمی گرفت بخصوص وقتی بابا کرمان بود اما من وتو مثل دو شیرزن اون روزا رو طی کردیم.دغذغه من از جنس دغدعه خیلی از مادرا نبود.یادمه وقتی مریض می شدی مینداختمت رو شونم می بردمت دکتر.یه روز جمعه صبح خیلی زود تو اذر ماه امسال حالت خیلی بد شد با ماشین بردمت بیمارستان نفت اول صبح امپولت زدن ومن مونده بودم نگاه می کردم واون لحظه به خودم گفتم من زن روزای سختم و وقتی بابا اومد تو خوب خوب شده بودی.چقدر مشکل گشا نظر می کردم تا خوب بشی وقتی مریض می شدی. یادمه گریه می کردم واز خدا می خواستم تبت قطع بشه وتو باز هم فضولی کنی واز دیوار راست بالا بری.